Een aantal HRR-lopers nam bij de recente koude februaridagen een duikje in de Noordzee. Hoe zat dat? De redactie vroeg het aan drie fanatieke winterzwemmers: Anouk, Marjolein en Marlies. Laatstgenoemde schreef er graag zelf een artikeltje over.
Anouk Nieuwenhuysen (groep Jolanda Messerschmidt):
“Mijn man Jan (oud-HRR) en ik zijn half augustus begonnen. Waarom? We hoorden van een ‘zeeduiker’ uit mijn hardloopgroep dat zij zich er goed bij voelde. We wilden het ook wel proberen. Onze intentie was om het een jaar lang te doen. De voordelen van in koud water zwemmen zijn versterking van het immuunsysteem en dat je beter tegen de kou kunt. Voor een optimaal gezondheidseffect kun je het beste twee tot drie minuten in het water blijven. Toen besloten we ook echt een stukje te gaan zwemmen. Vanaf oktober doken we twee keer per week in zee. Onze lichamen raakten steeds beter gewend aan de koude temperaturen. Na afloop valt het eigenlijk altijd weer mee. Het geeft een kick om over een grens te gaan die jezelf nooit voor mogelijk had gehouden. Iedere keer zijn we trots dat we het hebben gehaald.”
Marjolein Mol (groep Frans Perdijk):
“In oktober ben ik met een klein groepje duikers gestart met zwemmen in de zee. Ik was benieuwd of ik het de hele winter zou volhouden. Tot nu toe is het goed gegaan. Zelfs beter dan verwacht. Winterzwemmen geeft energie en een kick. Ook is het gezellig. Een ander pluspunt is dat je het minder snel koud hebt. Tijdens de periode van sneeuw en ijs hebben we met veel plezier een duik genomen. Wel was het aankleden op het bevroren strand behoorlijk pittig. Sommige zeeduikers namen een duik in de sneeuw, maar dat vond ik qua kou toch iets te gortig.”
Brrr wat is die zee koud!
Het is nog donker als ik met vriendinnen het strand op loop. Het ochtendlicht komt voorzichtig tevoorschijn achter de duinen. De eerste stralen lichten het water op. Nog een beetje slaapdronken stap ik de zee in.
Mijn voeten voelen al snel als ijsklompjes. Ik adem naar mijn buik als ik verder de zee in zak. Mijn vingers tintelen van de kou. ‘Waarom heb ik bedacht dat dit leuk zou zijn’, vraag ik me heel even af.
Yoga-ademhaling
Mijn vriendinnen herinneren mij eraan dat een rustige lage buikademhaling belangrijk is. Een goede lage buikademhaling die ik ken van yoga, werkt voor mij goed. Het laatste wat je wilt is happend naar adem de zee weer uitrennen.
Het wak in Zweden
Twee jaar geleden was ik op wintervakantie in Zweden aan een prachtig meer. ‘Do as the locals do’, dus ging ik van de sauna het plaatselijke wak in. Ik dacht ‘dat doe ik wel even’. Niets was minder waar. Naar adem snakkend kwam ik het wak weer uit. Wat vertelde Wim Hof ook al weer tijdens zijn workshop met het ijsbad?
Iets nieuws beginnen in coronatijd
Sinds november ga ik twee keer in de week met vriendinnen de zee in. Ik heb een eigen coaching- en trainingsbedrijf voor vrouwelijk leidinggevenden en kan daarom mijn eigen tijd indelen. Mijn vriendinnen met een vaste baan hebben nu geen reistijd naar hun werk. En dus kunnen we voor het werk de zee in. Het was geen vooropgezet plan, maar zo begin ik toch iets nieuws in deze coronatijd.
Verkwikkende start
Als ik even dooradem wordt het al snel heerlijk. Soms zwem ik een beetje. Of er zijn zo’n hoge golven dat je kopje onder gaat of je nu wilt of niet. Echt geweldig! Ik kan nauwelijks geloven dat ik dit doe in het half donker. Als ik de zee uit kom heb ik het gevoel dat ik helemaal leef. Fris en fruitig start ik mijn dag. Ik kan het iedereen aanraden!
Marlies Ruijgrok (groep Jolanda Messerschmidt)
Samengesteld door: Tim Baas