Het was wel te verwachten, maar toch was er iets van schrik toen de mail kwam dat ons clubgebouw gesloten moest worden. Uiteraard staat gezond blijven op de eerste plaats. En zeker bij het zien van alle nare indringende beelden, wil je er alles aan doen om van de IC weg te blijven. Achteraf is het allemaal meegevallen. Er kwam een enorme inventiviteit los bij Carla en de groep. Carla vroeg ons onderling contact te houden, eens te mailen naar een wandelmaatje en ook eens af te spreken om met elkaar te wandelen. Mailen: daar ben ik, waarschijnlijk tot grote schrik van sommigen, direct op ingegaan. Het leverde wel veel leuke reacties en mailverkeer op! Ook werd er een appgroep gemaakt waar we elke ochtend door Sonja verrast werden met een ochtendgroet of leuk mopje. We hielden elkaar zo op de hoogte waar en met wie we gewandeld hadden.
Risicogroep
Toen we weer met elkaar in een groep mochten wandelen kwam er elke vrijdag een mail van Carla. Daarin stond een verzamelpunt van waaruit ze voor de zaterdagochtend weer een mooie wandeling bedacht had. Dit werd in het begin heel voorzichtig opgepakt. Logisch: als jijzelf of je partner in de risicogroep vallen, sta je nog niet te trappelen om je alweer in een groep te begeven. De berichten dat er bij de wandelingen zeer goed en serieus op de afstand van 1,5 meter werd gelet, stelden velen gerust. Daarnaast kwamen er goede berichten van het kabinet met de daling van de bedbezetting op de IC. En zo is de groep alweer bijna volledig (red.: dit was op 29 juni 2020). Hopelijk kunnen ook degenen die in de risicogroep vallen zich gauw weer bij de groep aansluiten. Want al is er mail- en app-verkeer, we missen jullie enorm!
Weer aan de wandel
Ondanks dat de startlocaties soms wat verder weg zijn dan de HRR, is dit aan het enthousiasme en de opkomst niet te merken!
De wandeling in de buurt van de Nieuwe Scheveningse Bosjes was heel leuk. Carla vond het fijn dat we met zovelen waren gekomen en had als verrassing een koffiestop bij een tentje op de Pompstationsweg. Het terras mocht nog niet open maar op de binnenberm, in het gras, was het genieten van lekkere koffie of cappuccino.
Koffie in nat gras…
Bij de wandeling over Landgoed De Horsten in Wassenaar wist ik met grote stelligheid te beweren dat aan het eind van de wandeling het terras bij Het Paviljoen al open was. Ik zou op koffie trakteren omdat ik jarig was geweest. Koffie wel, maar oh, oh, sorry wandelmaatjes, alleen take away. De nacht ervoor had het stevig geregend dus het gras… Nou, voor HRR’ers geen probleem. Men plofte allemaal neer. Daarna gingen we met een vochtig achterwerk, maar voldaan naar huis. De wandeling de week erna was ook weer heel mooi. Ik blijf me erover verbazen hoe Carla overal de weg weet. Dat geldt overigens ook voor Jaap op de dinsdag- en donderdagochtenden.
… en in een prieel
Als ik zelf de Landgoederenroute wandel, volg ik de bordjes. Carla niet: ze loopt over paadjes waar je het bestaan niet van weet! Bij Raadhuis De Paauw begon het me weer wat te dagen en herkende ik het weer. We gingen rechtdoor, de Prinsessetuin in. Daar is een prieeltje waar veel bruidsparen hun trouwfoto laten maken. Daar zou volgens Carla koffie zijn. Koffie? Dat leek me wat vreemd. Als verrassing stond Anneke van de hardloopgroep daar met kannen koffie en heerlijke koekjes! Als vriendin van Carla wilde ze dit graag voor ons doen!
Gezelligheid op de Zandmotor
De wandeling van Kijkduin naar de Zandmotor nam Sonja op zich. Ze woont daar dichtbij, weet er veel van en weet er goed de weg. Vanaf de boulevard – het wordt daar ooit mooi, zegt men – over het strand naar de Zandmotor. Ik had er veel over gehoord en gelezen, maar was er, net als velen uit de groep, nog nooit naar toe gewandeld. Onderweg (het ging er echt bij horen) pauze met koffie op terras, getrakteerd door Ina. Dat wordt weer wennen om straks allemaal met je HRR-pasje af te rekenen! Op de terugweg door de duinen in de ganzenpas over het fietspad. Sonja vond dat veiligheid voorop staat en daarnaast kreeg je zo een mooi overzicht van de Zandmotor.
Als je alle vreselijke berichten over het coronavirus op tv ziet, dan prijs ik mij gelukkig dat ik alleen maar hoefde te dealen met sportactiviteiten die niet doorgingen. Natuurlijk kijken we er allemaal naar uit dat de club weer opengaat. Maar erg, neen, erg was het niet. Het was anders. Erg, dat is het coronavirus. Ik wens van harte dat jullie en je omgeving allemaal gezond zijn en blijven en we elkaar weer fijn allemaal op de HRR ontmoeten.
Jane Hamstra