Het gebeurt niet vaak dat we zo op onszelf worden teruggeworpen als nu. De coronacrisis haalt complete levens overhoop. Wat we tot voor kort vanzelfsprekend vonden, lijkt opeens heel ver weg. Zo ook bij de hardloop: trainingen, vrijwilligerswerk, een fijn gesprek op de zaterdagochtend, we moeten allemaal even zonder. Hopelijk pakken we de draad snel weer op. Tot die tijd koesteren we de waarde van onze club. Waar kijken onze hardlopers het meest naar uit?
“Waar ik het meest naar terugverlang: de saamhorigheid. De kantine stroomt langzaam vol, aan de tafels buiten schuiven hardloopmaatjes aan. Vrolijk gekleurde shirts, bekende gezichten, de lach van onze trainer Barbara. En daarbij het gevoel van ‘we gaan er weer met zijn allen op uit: samen genieten van onze sport en de natuur’. Hopelijk blijft iedereen gezond en komt het weerzien snel!”
“Ik verlang naar de heerlijke zondagochtenden, in alle vroegte richting de club, de training gegeven door onze enthousiaste en motiverende trainer en achteraf een kopje thee. Voor mij de basis van de nieuwe week.”
Mirjam Graat, groep Marco de Graaf
“Laat ik vooropstellen dat ik heel blij ben dat hardlopen ook alleen kan en ik dus doortrain en enorm geniet van het lopen én het buitenzijn in de natuur. En dan verheug ik me nu al op: straks weer met alle HRR-vrienden lopen, de gezelligheid in de kleedkamer, dat de trainer weer regelt wat, waar en hoe lang we lopen. Dat iemand weer feedback geeft op looptechniek, Appie die roept: ‘STILTE!!!’ als iemand iets wil vertellen. Samen naar wedstrijden, de harde lach van Barbara, de sfeer straks weer op het terras, helpen bij de Royal Ten 2021, fietsen naar HRR toe en terug, dat je weer weet welke dag het is aan de hand van de trainingen, ik verheug me zelfs op de timetrials, natuurlijk de vlaflips en broodjes gemaakt door de lieve vrijwilligers en het gediscussieer bij de ALV.”
Theo Luijten, groep Barbara van Gessel
“De waarde van vanzelfsprekendheden, ik moest meteen denken aan het ingaan van de zomertijd: dat is toch maar mooi doorgegaan ondanks de crisis. Je ziet nu ’s avonds veel hardlopers die in hun eentje trainen, gelukkig kan dat nog steeds. Maar wat is het jammer dat dat niet met een groep kan: samen de duinen in. Wat ik het meest mis, is ons geweldige terras bij het clubhuis: de altijd gezellige nazit met de trainingsmaatjes. Ik hoop dat in juni wel weer allemaal kan. Tot die tijd moet iedereen goed op z’n gezondheid en die van eenieder ander passen. Hopelijk tot snel.”
Sal Stam