Toen ik Sander (groep Frans Perdijk) en Jo (groepen Jolanda en Robert) polste of ze wilden meewerken aan een interview voor dit Magazine, appte Sander grappend: “We snappen dat je misschien niet zo heel veel keus hebt als je op zoek bent naar een stel dat bij de HRR loopt, nu samen thuiswerkt en waarvan er een zwanger is”. De spijker op zijn kop, en daarmee is meteen deze inleiding geschreven!
Hoe is dat zo gekomen, dat jullie allebei bij deze club zijn terechtgekomen?
Jo: “Al ruim acht jaar rende ik zelf twee keer per week een rondje in het Haagse Bos en Sander ging meestal een keer in de week mee, maar echt verder dan vijf kilometer kwam ik niet. Daarom besloot ik mezelf in de zomer van 2018 aan te melden voor de beginnerscursus bij de HRR. Ik wilde niet alleen, dus ik heb Sander mee weten te slepen.”
Sander: “Ons idee was tijdens de cursus onze techniek wat op te poetsen en daarna weer zelf te gaan lopen. De beginnerstraining beviel erg goed en het trainen in een groep beviel een stuk beter dan we in eerste instantie hadden gedacht. Je doet andere oefeningen en laat je optrekken door de groep.”
Jo: “De beginnerscursus was dus zo leuk, dat we direct lid zijn geworden.”
Sander: “Ook dat we nu twee keer per week het hardlopen echt in de agenda hadden staan, bleek een goeie zet. Je zorgt dat je de donderdag op tijd van je werk weg gaat en zondag sta je op tijd op, weer of geen weer. Dat we allebei lopen is denk ik wel een pluspunt.”
Wat is voor jullie de belangrijkste motivatie om hard te lopen bij de HRR?
Jo: “Dankzij het hardlopen bij de HRR ben ik een stuk fitter en heb ik meer energie. Daarnaast is het lopen bij de HRR nooit saai: de omgeving en de trainingen zijn afwisselend en het is altijd gezellig om met een groep te lopen.”
Sander: “Het lopen in een groep motiveert. Het staat in de agenda en je hebt dus eigenlijk geen excuus. Zelf zou je toch meestal hetzelfde rondje lopen en bijvoorbeeld een intervaltraining is in je eentje toch echt anders (als je het al doet).”
Wat vinden jullie het allerleukst aan de HRR of aan jullie groepen?
Jo: “Voor mij is het leukste de gezelligheid en de afwisseling in trainingen en omgeving.”
Sander: “Toen ik een tijdje bij Frans liep, ben ik een keer op dinsdag mee gaan trailen. Ik had geen idee wat we gingen doen, maar ik vond het ontzettend leuk. Vooral in het donker met een lamp op je borst dwars over de duinen heen vind ik mooi. Je doet me geen groter plezier dan met harde wind en een regenbui. Klinkt raar, maar dat is echt de manier om mijn hoofd leeg te maken na een dag werken.”
Hebben jullie in coronatijd nog hardgelopen of anderszins gesport?
Jo: “Vlak voordat de coronatijd begon was ik gestopt met hardlopen in de trainingsgroepen en ben ik begonnen met trainen bij Mom in Balance. Ik dacht altijd dat het een soft sportclubje voor moeders to be was, maar dat viel mij de eerste trainingen vies tegen. Met het hardlopen kon ik dankzij de HRR heel goed meekomen, maar de krachtoefeningen vond ik behoorlijk zwaar. Tijdens de lockdown heb ik op het dakterras meegedaan met online workouts, afgewisseld met af en toe korte stukjes hardlopen en heel veel wandelen. Mom in Balance is nu ook weer gestart en is in het Haagse Bos. Af en toe zie ik dan ook nog Road Runners langsrennen!”
Sander: “Normaal probeer ik 3x per week te lopen, maar dat lukt zeker niet elke week. Voordeel van thuiswerken is dat ik een regelmatiger leven heb, veel afspraken niet doorgaan en ik ook een keer ’s ochtends kan lopen. Ook nu heb ik 3x in de week niet gered, maar toch wel 2,5x. Het is jammer dat we niet meer naar de club konden, ik miste het samen lopen en ook het ritme. Bovendien heb ik heel vaak hetzelfde rondje gelopen en maar een keer of 2 geïntervald. Sinds een week lopen we weer in kleine groepen. Daarnaast loop ik ook nog zelf. Afgelopen weekend liep ik erg lekker en besloot ik wat meer kilometers te maken, ik had de lengte van de route echter wat overschat. Gevolg is wel dat ik mijn eerste halve marathon heb gelopen!”
Ook jullie werken samen thuis. Wat voor soort werk doen jullie, en hoe gaat dat nu, praktisch gezien?
Sander: “Ik werk voor een brancheorganisatie. Ik behartig de belangen van de maritieme maakindustrie (scheepswerven en maritieme toeleveranciers). Ik houd mij onder andere bezig met de ontwikkeling van regelgeving op het gebied van klimaat en milieu voor de zeevaart. De zeevaart staat voor een grote opgave om te verduurzamen. Technisch is al veel mogelijk maar het is een ingewikkeld, zeer internationaal, speelveld om het allemaal te regelen. Van de ene op andere dag waren al mijn bijeenkomsten en reizen geannuleerd en een deel gaat door via beeldbellen. Een jaar geleden zijn we verhuisd en hebben we op zolder een werkkamer gemaakt met alles erop en eraan. We hadden alleen nooit gedacht dat we langdurig en allebei thuis zouden werken.”
Jo: “Ik ben criminoloog en jurist en houd mij voor mijn werk bezig met onderzoek en handhaving van overtredingen in het financieel toezicht. Sinds het begin van de lockdown werkt bijna de hele organisatie vanuit huis, dus er wordt veel gevideobeld. Aan het thuiswerken ben ik inmiddels wel gewend. We hebben nu gelukkig twee volwaardige werkplekken.”
Sander: “Bovendien hebben we nu aan de keukentafel ook een werkplek ingericht en we wisselen dagelijks van werkplek, gewoon om wat afwisseling te hebben.”
Hoe is het om je partner als ‘collega’ te hebben?
Sander: “Jo en ik hebben allebei elke dag veel afspraken en spreken vaak af om op een bepaald moment koffie te drinken of te lunchen. Soms appen we elkaar als we geen zin hebben om 2 trappen op te lopen.”
Jo: “Sander als collega is alles behalve een straf: hij komt regelmatig koffie en eten brengen als ik op zolder zit te werken!”
Jo, hoe gaat het met je, zes weken voor de uitgerekende datum? En hebben jullie je in deze coronaperiode zorgen gemaakt over de zwangerschap, of over de periode na de bevalling?
Jo: “Alles gaat hier goed en ik heb absoluut niets te klagen! Echt hardlopen gaat niet meer lukken, maar ik probeer zo fit mogelijk te blijven. Nu de maatregelen worden versoepeld, mag Sander ook weer mee naar controles in het ziekenhuis en hopen we dat raambezoek ook niet meer nodig zal zijn. Dat is dus heel fijn. Wanneer ik weer kan hardlopen willen we proberen op dezelfde dag te blijven lopen, omdat we dat ook wel heel gezellig vinden.
Sander: “Het is jammer dat ik een tijdje niet mee mocht naar de controles en de echo’s. Gelukkig mocht dat met 20 weken nog wel, dus ik heb de kleine al wel gezien. Jo is eind juni uitgerekend en we zijn nu blij dat het niet 2 maanden eerder is. We hebben goede hoop dat de maatregelen wat minder strikt zullen zijn en we zien bijvoorbeeld dat het protocol voor de kraamzorg al wat versoepeld is. Zorgen hebben we verder niet echt, het is vooral jammer dat Jo niet meer naar haar gaat werk voordat haar verlof begint. Als ze straks weer gaat lopen gaan we mijn ouders vragen om zaterdag of zondag in de ochtend op te passen, dan kunnen we tegelijkertijd lopen, weliswaar allebei in een andere groep, maar wel een soort van samen.”
Lucienne Heemskerk