Het zijn er niet zoveel, maar sommige HRR-leden liepen hier al rond toen anderen nog niet geboren waren. Onder hen is Paul van Dunné, een van de leden van het eerste uur.
We schrijven 1984, Paul was 36 en had weinig loopervaring. Maar het idee om een duurloop te doen en een echte roadrunner te worden sprak hem wel aan. Via een collega kwam hij bij HRR terecht, en hij bleef.
Verhuizingen
Als lid van het eerste uur zag Paul onze club verschillende keren verhuizen. ‘Toen ik begon bij HRR verzamelden we op de parkeerplaats van Boerderij Meijendel. Sporttas in de kofferbak! Later een sporthal in Kijkduin, een voormalig verpleeghuis aan de Doorniksestraat in Scheveningen en het oude clubhuis van voetbalclub Oranjeplein aan de Buurtweg in Wassenaar. Nu dus aan de Groenendaal en dat bevalt uitstekend. Met het strand, de duinen en het Haagse bos hebben we een prima uitvalsbasis’.
Blok aan het been
Het vinden van een vaste locatie voor de club ging niet altijd van een leien dakje, herinnert Paul zich. ‘Er liepen onderhandelingen met de gemeente en de vereniging had alvast een houten clubhuis aangeschaft, een soort bouwpakket dat lange tijd in de opslag lag. Elke ALV was dit een onderwerp van discussie: wat te doen hiermee? Er moest jaarlijks op worden afgeschreven en was een blok aan het been! Helaas hebben we dit clubhuis nooit in gebruik kunnen nemen.’
Wijnmarathons
Paul nam deel aan tal van hardloopevenementen, ook in het buitenland. ‘Daar zaten hele en halve marathons tussen. Ik heb onder meer meegedaan aan de marathon in New York en een aantal ‘wijnmarathons’, zoals in de Médoc en de Beaujolais.’ In het begin lag het accent op het behalen van persoonlijke records, maar intussen heeft Paul zijn ambities iets naar beneden bijgesteld. ‘Ik hoop dit jaar 76 te worden en focus me nu meer op recreatief lopen. Een geruststellend idee is dat er tegenwoordig ook een wandelgroep is. Mocht het hardlopen lastig worden, dan kan ik me altijd nog daarbij aansluiten!’