Ons medisch team (bestaande uit: Trudy van Oosterbosch, Josien van Gorkum, Dannis van den Berg, Peter Hoek en Henriëtte Waalewijn) is van onschatbare waarde. Mede dankzij hun goede zorgen kunnen we gezond en blessurevrij onze kilometers lopen. Tijdens deze coronacrisis moeten we hun behandelingen missen. In een onlinegesprek vraag ik aan Trudy en Dannis hoe het met hen gaat en hoe zij hun behandelingen gaan voortzetten als de club weer open mag.
Hoe lang zijn jullie al verbonden aan de HRR?
Trudy: “Ik ben in 1989 lid van de HRR geworden, net 1 maand voor het 1e lustrumfeest. In 1990 ben ik begonnen met het geven van sportmassages en ik doe dit inmiddels alweer 30 jaar. Naast sportmassages ben ik ook betrokken bij evenementen van de club zoals het trainingsweekend.”
Dannis: “Tijdens mijn studie fysiotherapie kreeg ik een tip van mijn studiebegeleider Tinus Jongert dat ze een fysiotherapeut zochten bij de HRR en heb ik een aantal weken meegelopen met Kees Wenneker, die toen de fysiotherapeut was van de HRR. Vervolgens heb ik Kees niet meer gezien bij de HRR en was ik als niet-afgestudeerde fysiotherapeut verbonden aan de club. Dat was in 1988, inmiddels alweer ruim 30 jaar geleden.”
Hoe gaat het met jullie?
Trudy: “Eigenlijk gaat het heel goed met me. Ik heb door de coronacrisis een ander tempo van leven opgepakt. En daardoor meer tijd en ruimte om hobby’s zoals fotografie weer op te pakken. Zo heb ik mijn buurmeisjes een aantal weken elke dag mogen fotograferen. Dat heeft een prachtige ‘documentaire’ opgeleverd. Deze week ben ik weer rustig opgestart met behandelingen. Ook weer heerlijk.”
Dannis: “Het was even wennen toen de praktijk dicht moest. Alleen zorg die niet kon wachten mochten we uitvoeren. Ik had nog wel contact met mijn cliënten via het maken van oefenprogramma’s en videobellen, maar dat vervangt niet het directe contact met cliënten. Ik had nu veel tijd om thuis te schilderen, studies op te pakken en klusjes die al lang bleven liggen, af te maken. Ik heb me totaal niet verveeld in deze periode. Maar toch ben ik blij dat de praktijk weer open is en we hands-on cliënten mogen ontvangen.”
Wat missen jullie het meest als het om de club gaat?
Trudy én Dannis tegelijk: “Het contact met de mensen op de club. Tijdens de behandelingen horen we veel, vaak mooie en persoonlijke verhalen. En leef je mee met de mensen op de club.
En natuurlijk missen we elkaar. Al 30 jaar werken we samen op de maandagavond en het is altijd gezellig. We kennen elkaar goed en hebben het nodige meegemaakt. En nog steeds is het fijn om elkaar weer te zien en spreken. Jammer dat we nu niet meer kunnen genieten van de mooie nieuwe behandelkamer.”
Hebben jullie al ideeën over het oppakken van de behandelingen voor als de club straks weer opengaat?
Trudy: “Zodra het kan, en het clubgebouw weer open is, starten we rustig op. Met 2 behandelaars tegelijk kan er niet op 1,5 meter afstand van elkaar worden gewerkt. We willen graag het Bogaerts-zaaltje als extra behandelruimte gebruiken. En we maken een route zodat onze cliënten (clubleden) op 1,5 meter afstand van elkaar kunnen blijven.”
Dannis: “Hygiëne is nu en de komende tijd extra belangrijk. De regels – zoals handen wassen, niet langskomen als je verkouden bent en afstand houden van elkaar – hangen we op de deur.
Natuurlijk willen we graag weer starten met de behandelingen. Maar zolang de club dicht is, zijn wij er ook niet. En als clubleden zich willen laten behandelen, dan kunnen ze ons natuurlijk altijd bellen of mailen. Onze gegevens staan op de site.
We kijken er naar uit om iedereen weer te zien, te spreken en te behandelen (alleen als dat nodig is)!”
Marion van Griethuizen