Hague Road Runners

Een prettige, belangrijke en veilige club

Alweer even geleden was er veel media-aandacht rond het grensoverschrijdend gedrag van een trainer die onder meer actief was bij Haag Atletiek. Reden voor NOC*NSF en de Atletiekunie om de noodzaak van een vertrouwenscontactpersoon bij sportclubs nog eens onder de aandacht te brengen. Bij HRR hebben we inmiddels een jaar of acht een vertrouwenspersoon: Caroline van Enst. Zij vertelt over haar rol en wat zij kan bieden als iemand vanuit de club een beroep op haar doet.

Zelf loopt Caroline niet hard: hoe is zij bij de club terechtgekomen? “Ik heb altijd in het sociale domein gewerkt, als jurist, beleidsadviseur, projectleider… Ik werkte destijds bij de gemeente Leidschendam-Voorburg en daar was Toon de Graauw, de vroegere voorzitter van HRR, mijn leidinggevende. Toen hij daar al enige tijd weg was, belde hij mij om te vragen of ik deze functie bij HRR zou willen vervullen. Daar moest ik even over nadenken, maar ik heb ja gezegd, omdat ik deze ervaring graag wilde opdoen.

Een luisterend oor, een steun in de rug

Hoe ik te werk ga? Ik bied een luisterend oor, om te beginnen. Als iemand bij mij aanklopt, dan zit hem of haar iets hoog, komt iemand ergens zelf niet goed uit. Dan helpt het al enorm om je verhaal bij een neutrale derde kwijt te kunnen. Ik probeer me zo goed mogelijk in te leven: ieder persoon is verschillend, zijn of haar achtergrond is niet de mijne.

Samen proberen we het probleem in te kaderen en naar een oplossing te zoeken.
Ik kan natuurlijk geen concrete voorbeelden geven van zaken die bij HRR hebben gespeeld, maar ik kan wel zeggen dat ik nog nooit met ernstige zaken te maken heb gehad. Veeleer moet je denken in de richting van (dreigende) conflictsituaties of mensen die, op wat voor manier dan ook, problemen ondervinden in de interactie met andere leden. Je kunt altijd bij mij terecht als je een onprettige ervaring op de club hebt gehad en je daarover wil praten.

Belangrijk: ik ga bij dit soort zaken uit van de kracht in ieder mens zelf. Ik luister, geef adviezen, ik bied een steuntje in de rug. Als het enigszins mogelijk is, adviseer ik de persoon die zich bij mij meldt om zijn probleem zelf te bespreken met degene waar hij last van heeft. Dat is soms lastig, maar als het lukt, kunnen mensen daar veel kracht uit putten. Soms is iets vrij eenvoudig op te lossen, soms loop je tegen dilemma’s aan. Het afgelopen jaar heb ik een stuk of drie zaken gehad, waarvan er één wat langer heeft gelopen dan de andere.

Pas als het de persoon om wat voor reden dan ook niet lukt om zelf op iemand af te stappen, kan ik vervolgstappen nemen, bijvoorbeeld ondersteunen in een gesprek tussen de betrokken leden of met het HRR-bestuur praten. Maar altijd in overleg met de melder. Ik doe niets zonder zijn of haar toestemming. Als iemand weer zonder gevoelens van onveiligheid of onbehagen aan de activiteiten op de club kan deelnemen, kan een traject worden afgesloten.

Uit de contacten die ik in de afgelopen jaren met leden heb gehad komt duidelijk naar voren dat de club met alle sociale contacten en activiteiten, voor velen een belangrijk onderdeel van hun leven is.

Op de achtergrond aanwezig

Tot nu toe is mijn rol er een op de achtergrond geweest. Mensen weten mij te vinden via mijn contactgegevens, die op de club hangen en op de website staan. Natuurlijk houd ik bij wat er in de media speelt en heb ik de protocollen van Haag Atletiek erop nageslagen. En ik spar als het nodig is met andere vertrouwenspersonen. Maar preventief beleid maken, dat is nog niet aan de orde geweest. Daarbij speelt ook zeker mee dat HRR, voor zover ik dat nu kan beoordelen, een veilige club is.

In het kielzog van de gebeurtenissen die de media hebben gehaald, zien NOC*NSF en de Atletiekunie het takenpakket van een vertrouwenscontactpersoon bij een sportclub wat breder. Deze zou bijvoorbeeld ook preventief te werk moeten gaan. Binnenkort ga ik hierover dan ook in gesprek met het HRR-bestuur: wat wordt er precies van mij verwacht?

Het punt is: als de rol van een vertrouwenspersoon actiever wordt, dan zal deze ook actiever bij de club betrokken moeten zijn. Ik sta er eigenlijk een beetje buiten. Dat kán een pluspunt zijn voor iemand die met een neutraal persoon wil praten. Maar je zou evengoed kunnen redeneren dat praten met iemand van de club zelf, en die daar ook regelmatig is, een drempel wegneemt. Wie weet is het geen kwestie van of-of, maar én-én?”

Op deze pagina vind je de contactgegevens van Caroline.

(lh)