Ik ben pas een paar jaar lid van HRR. Recent stond ik me om te kleden in onze vernieuwde kleedkamer. Naast mij zaten twee lopers een beetje geheimzinnig met elkaar te praten. Ik wilde ze niet afluisteren, maar ving toch het een en ander op van het gesprek. “Ga jij nog naar de ALV…?” hoorde ik de een tegen de ander fluisteren. De ander fluisterde terug: “Ik weet het nog niet! Is dat niet aanstaande maandag?” Dit werd met een licht knikje met het hoofd bevestigd. Beiden draaiden hun hoofd naar mij en stopten met praten. Ik voelde me een beetje betrapt en ging verder met omkleden. Het gesprek tussen de beide lopers ging over in hardlooppraat. Gedurende de training kreeg ik het letterwoord ALV niet uit mijn hoofd. Was dit een geheim genootschap of wat stond er te gebeuren? Ook na het douchen en onder het genot van een kopje thee bleef het door mijn hoofd spoken. Ik had geen idee waar ALV voor stond en wat de samenkomst inhield, maar ik dorst het ook niet te vragen.
Uiteindelijk besloot ik om op de bewuste maandagavond maar eens stiekem te gaan kijken. Even voor 20.30 uur sloop ik de kantine binnen, die al redelijk gevuld was met mensen die ik eigenlijk niet herkende. Ik ging ergens achterin zitten om niet op te vallen en zodat niemand mij zou herkennen of iets zou vragen.
Achter een lange tafel zaten als een soort panel een aantal mannen en vrouwen. Het leek een soort rechtbank… straks wordt er nog een verdachte voorgeleid, zo peinsde ik. De man in het midden nam de microfoon ter hand en sprak alle aanwezigen toe. Na een aantal mededelingen werd er een verslag besproken. Kennelijk was dit niet de eerste ALV, maar hadden er al andere geheime besprekingen plaatsgevonden.
Diverse mensen die in het publiek zaten, wilden wel reageren op de inhoud van het verslag. Iemand viel over een tekst die hem schijnbaar in een verkeerd daglicht zette, iets waar hij niet blij mee was. Achter de tafel werd de tekst nog eens voorgelezen en vervolgens op verzoek van de spreker aangepast. Vreemd, maar kennelijk belangrijk genoeg!
Er werden nog een paar zaken uit het verslag besproken en toegelicht. De man achter de tafel bleef kalm, hoorde de reacties aan en paste de tekst van het verslag daar waar nodig aan.
Een ander punt dat op de agenda stond, was de financiële paragraaf. Vermoedelijk had iedereen de stukken gelezen, want de andere man achter de tafel ging direct over tot de conclusie. Ikzelf had geen idee waar het over ging, maar de andere aanwezigen wel. Er was zelfs iemand die in het dagelijks leven waarschijnlijk ook iets met cijfertjes doet en een opmerking over de balansrekening maakte. Persoonlijk ben ik al blij dat ik aan het eind van de maand iets overhoud, maar hier moet alles in balans zijn. De man van de centjes had een post echter iets anders gepositioneerd op de balans. En dat zou de balans wel eens in de andere richting kunnen doen uitslaan. Beiden zouden na afloop nog even met elkaar sparren. Kijken hoe dit afloopt, ik ben benieuwd.
Maar de man achter de tafel, verantwoordelijk voor de financiële paragraaf, kwam er nog niet zo gemakkelijk vanaf. Binnen de club heeft een groepje van geloof ik drie man zich opgeworpen tot de kascommissie. Dit heeft dus niets te maken met de kassen in het Westland, maar met de kas van de vereniging. De leider van het groepje van drie stak van wal over het werk dat ze hadden verricht om de boeken te controleren. Hij sprak duidelijke, edoch wat bezwerende taal, maar uiteindelijk kreeg de man van de financiën alle lof toegezwaaid. Had die kas nu echt niets met groente te maken?
Maar er kwam applaus, dus dat zat wel goed.
De meeting verliep feitelijk best wel voorspoedig, maar ik had geen idee hoelang deze samenkomst zou gaan duren.
De volgende spreker kwam aan het woord. Iemand die klaarblijkelijk iets te maken heeft gehad met de renovatie van de afgelopen maanden. Hij was van mening dat de verbouwing goed had uitgepakt en dat alle wensen die ooit waren voorgesteld in de verbouwing waren meegenomen. De kleedkamers waren gereed, de entree bijna. Wanneer er weer iets op stapel stond zou hij dit weer komen vertellen.
Ben benieuwd wat ze straks gaan doen.
Er was ook nog tijd voor iets vrolijks, er werden namelijk een aantal mensen in het zonnetje gezet. Vrijwilligers die zich al meer dan 25 jaar inzetten en mensen die aan voldoende wedstrijden hebben deelgenomen vielen ook in de prijzen. Deze ontvingen een bloemetje en werden direct met een camera vastgelegd.
Tegen het eind van de avond vond ik op een tafel wat papieren die iets met deze bijeenkomst te maken hadden. Boven aan het papier stond een tekst die mij duidelijk maakte dat ALV staat voor Algemene Ledenvergadering. Dus niet een geheimzinnig genootschap of louche praktijken, maar een doorsnede van wat er reilt en zeilt binnen de club.
Misschien dat ik me voor de volgende ALV eens ga inlezen. Wie weet ga ik dan ook wat zeggen in de microfoon. Of misschien sla ik dat toch nog even over…
Een loper