De Terschelling marathon heet sinds de eerste editie in 1997 Berenloop. Het evenement werd in dat jaar georganiseerd als sportieve afsluiting van het themajaar ‘400 jaar Willem Barentsz’. Willem Barentsz was afkomstig van Terschelling, en is natuurlijk bekend vanwege zijn barre overwintering op Nova Zembla (1596-1597), waar ook ijsberen leefden. En zo werd een witte beer de mascotte van de Berenloop. Blijkbaar is die niet in opblaasformaat te krijgen, want ieder jaar flankeert een bruine beer het laatste deel van de route.
De editie 2020 ging niet door en ook dit jaar was het vooraf lang spannend. De organisatie had vanwege de onzekerheid geen jaartal op medailles en loopshirts durven zetten. Maar het ging toch door en het werd een gedenkwaardige editie.
Al sinds 2010 verblijft de HRR marathongroep bijna ieder jaar het eerste weekend van november op Terschelling om deel te nemen aan de Berenloop, een hele of halve marathon. Het eiland ademt in die periode een gemoedelijke sfeer met al die hardlopers die van een loop in de natuur houden. En op zaterdag is sinds een aantal jaar Kleintje Beer, 5 of 10 km, een volwaardige loop geworden. Velen zien het als een weekendje weg.
Na het opwarmertje op zaterdag, de 10 km met Annelies, ging zondag de hoofdmacht op voor de halve (Hein en Eveline) en hele (Annejet, John, Juliette, Liesbeth, Lida, Marty, Michel en Monique) marathon. Die ochtend hadden we al gehoord dat vanwege de noordwesterwind (kracht 6) het deel over het strand uit de route zou worden gehaald omdat het strand onder water stond. Met daarbij de mededeling dat het vervangende stuk waarschijnlijk zwaarder zou zijn. Hetgeen ook waar bleek te zijn.
Bij de start was het nog droog. De zon kwam er zelfs door. Maar dat bleef niet lang zo! Windkracht 6, regen die horizontaal ons tegemoetkwam op stukken waar we pal tegen de wind in moesten lopen, hagel, zon, een dubbele regenboog; het was een cocktail van weersinvloeden! Dat maakte het toch al prachtige landschap dit keer soms adembenemend. Fantastische wolkenpartijen wisselden af met prachtig zonlicht. Op de stukken met straffe tegenwind besloten we in een treintje te gaan lopen en het kopwerk af te wisselen. Dat pakte heel goed uit. Als we andere lopers passeerden probeerde Annejet ze motiveren om aan te haken. Wat maar een enkeling volhield. Onderweg zijn we fantastisch begeleid door onze enthousiaste supportersschare (Gertjan, Mariëlle, Jolanda, Sascha en Marcel), die nog meer moet hebben geleden onder de weersomstandigheden.
De finish van de Berenloop is altijd een feest. De laatste kilometer door het dorp staan vele mensen je in de smalle straten enthousiast aan te moedigen. De schemering en de vuurkorven van de terrassen (en dit jaar helaas geen rode loper) geven je een gevoel van euforie. Op het grote scherm kun je jezelf trots de finish zien passeren. En wat een voldaan gevoel gaf die editie van dit jaar!
Dat werd weer gevierd met bier en bitterballen na afloop. En zoals het bij de marathongroep HRR hoort eindigde de dag in de disco. Met medaille om de nek de benen losmaken op de dansvloer.
Marty Messerschmidt
Trainer marathongroep