Met verdriet hebben wij kennisgenomen van het overlijden van erelid Ben Hermans, op 86-jarige leeftijd, op 9 juli 2024. De uitvaart heeft in besloten kring plaatsgevonden.
Ben was sinds 1987 lid van HRR en heeft op diverse gebieden veel betekend voor onze vereniging.
Ben maakte deel uit van de kleine hechte club die HRR in de begintijd was. In 2014, hij was toen 76, blikte hij in de jubileumeditie ’30 jaar HRR’ van het clubblad Hot Road Review terug op zijn verleden bij de vereniging: “Ooit begon ik met hardlopen wegens een voetbalblessure. Onder leiding van Jacques Beljon (lidnummer 4) werd getraind vanuit Kijkduin en vervolgens vanuit de Poffertjeskraam op het Malieveld. Daarna kwam pas het eerste clubhuis in de Doorniksestraat. Er zijn veel activiteiten waar ik bij betrokken ben geweest: trainingsweekenden, Sinterklaasfeesten, clubtrainingen en trainingen voor de ZOT (nu CPC-runners). Ik heb het allemaal gedaan en dat blijf ik doen, zolang ik het naar mijn zin heb.”
Ben zat vroeger zo vaak op de club, dat zijn vrouw Toos wel eens had gezegd: “Ik kan je daar beter laten.”
In 1994 richtte Ben samen met een aantal andere leden de Club van Honderd op. Dit omdat HRR grootse plannen had om verder te groeien en te professionaliseren, maar het ontbrak aan de financiële middelen om dat allemaal te verwezenlijken. Anno 2024 heeft de Club van Honderd (‘Vrienden van HRR’) nog steeds dezelfde doelstelling: HRR in financieel opzicht steunen bij allerlei projecten.
Ben is vanaf 1994 tot 2014 voorzitter geweest van de Club van Honderd. Van 2014 tot aan zijn overlijden bleef hij adviseur van de Club.
Ben is in zijn werkzame leven bij het bedrijf Bongaerts opgeklommen van timmerman tot directeur. Het Bongaerts-zaaltje is daarnaar vernoemd – zijn bedrijf sponsorde de kosten van het opknappen van het clubhuis.
Ben laat een grote leegte na op de club.
Wij wensen Toos, zijn kinderen en andere dierbaren veel sterkte met dit grote verlies.
Het bestuur van HRR en het bestuur van de Club van Honderd
Jaren samen met Ben gelopen bij een 10 km wedstrijd in het Westland wilde wij samen binnen de 40 min lopen het waren 2 rondjes van 5 km eerste ronde ging binnen de 20 min eind tijd net boven 40 min. Nooit meer zo hard gelopen.Fietsen met een groep naar camping van Rinus Innemee in Brabant . Bagage avond van tevoren bij Rinus zijn vrouw afgeven zij nam dat mee met de auto. Onderweg pontje over bij Maasluis en biertje drinken in de Oudenbosch . sAvond bbq en de volgen de dag weer terug fietsen. Wij hebben met een groep meegedaan met de 200 km van Gazelle in Dieren in sponsor shirts van Bongaertz. Ben ging ook mee met de CPC trainings weekenden ik was jarig in een weekend en Toos de vrouw van Ben had een appeltaart gebakken. Ben nam altijd zijn mondharmonica mee op de weekenden en speelde dan brand in mokum en nergens water alle aanwezigen werden in 3 groepen verdeeld we moesten dat 3 stemmig meezingen. Ook hebben een aantal keren mee gedaan met kwarttriatlon van Justitie( Georgette) 1 km zwemmen 40 km fietsen en 10 km hardlopen. Als voorbereiding gingen we zwemmen in zwembad Overbosch. De jaren dat ik in de TC actief was was vaak op woensdag ochtend op de club en haalde oude verhalen op. Een fijne man die veel voor cub heeft betekend. Ik denk er met veel plezier op al de jaren terug. R.I.P Ben
Ik herinner hem als een vrolijke man die makkelijk praatjes aanknoopte, mét humor. Veel sterkte gewenst voor zijn vrouw, familie en vrienden.
In 1993, toen ik al enige jaren lid was van de HRR solliciteerde ik bij Bongaertz B.V. Ik had geen idee dat daar de directie fanatieke hardlopers waren en lid waren van onze hardloopclub. Toen ik bij Ben het sollicitatiegesprek had en hij mijn CV zag waarop stond dat ik ook lid was van de HRR, was ik dus direct aangenomen! Ben was enorm gedreven om met de club bezig te zijn, de liefde voor het hardlopen en het sociale gebeuren op de club leidde ertoe dat hij met zijn aannemingsbedrijf de club tot in de bijna perfectie wilde doen renoveren. Een nieuw plafond, het Bongaertz zaaltje, maar ook noodzakelijk loodgieterswerk, noem maar op. Niets was teveel voor zijn geliefde club. Niet lang daarna opperde hij bij mij het idee om de Club van 100 op te richten. Al snel hadden we een bestuur van John, Zier, Rob, Ben en ikzelf. De bijeenkomsten waren gezellig, maar heel ambitieus. Maar de ALV van de Club van 100 was onder voorzitterschap van Ben hilarisch en een groot feest.
Het was hooguit 45 min. Vergaderen en daarna was er een band uitgenodigd, waarvan Revival wel het meest in het geheugen bleef! Er werd gedanst en de club van 100 was een groot succes.
Met de trainingsweekenden (toen nog CPC weekenden genoemd) was Ben altijd in de lead.. Nooit was er een saai moment, of hij nam de trainingen samen met Georgette voor zijn rekening, of bij het ontbijt werd al in canon “Brand in Mokum” gezongen.. als ik het zo opschrijf is het misschien niet zo goed voor te stellen, maar we hebben tranen met tuiten gelachen, wat hilarisch en onverschrokken kon Ben zijn. Want als het niet naar zijn zin ging, dan gingen we alles gewoon weer herhalen.
Ben was een echt mensenmens, hij genoot van mensen om hem heen, was perfectionistisch en had eindeloze humor. Voor de club heeft hij enorm veel betekend en veel oud leden zullen hem ook zo herinneren.
Heel triest bericht!
Ben was een echte clubman, hij heeft zoveel voor de club gedaan.
Kijk maar eens omhoog als je in het clubhuis bent.
Hij heeft dat prachtige opengewerkte plafond gemaakt.
Dat was eerst een verlaagd plafond wat een benauwd gevoel gaf. Met veel enthousiasme en precisie heeft hij dat veranderd.
Hilarisch was een Sinterklaasavond op de club toen er niet 1 maar 2 Sinterklazen tevoorschijn kwamen.
Ook herinner ik mij een vakantie in Oostenrijk met clubleden waar we zo vreselijk hebben gelachen met Ben.
Veel sterkte voor de familie met dit verlies.
We gaan je nooit vergeten Ben!!