Hoe is het met… Mirjam Graat

De tijd gaat snel, erg snel. En soms als je buiten wandelt of traint, plopt de vraag op: “Hoe is het met?”. In deze rubriek geeft een clublid steeds het stokje door aan een ander lid, aan wie hij of zij wat wil vragen.

In de vorige aflevering gaf John van der Kroft aan dat hij een speciaal plekje in zijn hart heeft voor Mirjam Graat. Daar is hij vast en zeker niet de enige in bij onze club. Voor mensen die haar niet kennen: een gesprek met Mirjam bevat humor, zelfkennis en vooral een positieve kijk op het leven. Logisch dat John benieuwd is naar de vraag:

“Hoe is het met je?”
“Heel goed, ik doe op dit moment een specialisatie tot kinderverpleegkundige. Dat was hard werken, maar ik ben nu bijna klaar. Ik ben gelukkig met Johannes en Flup.”
(Flup is de intelligente kat die via Mirjams Facebookaccount zijn acties deelt met de buitenwereld.)

Je hebt je alweer een aantal jaren geleden laten omscholen tot verpleegkundige. Dan moet er voor jou toch het een en ander veranderd zijn door corona?
Mirjam: “Ik realiseer me dat corona erin hakt, zeker. Er zijn veel mensen eenzaam, ziek, of ze hebben zorgen over hun financiën. Bij mij speelt dat helemaal niet. Ik besef dat ik geluk heb, ondanks de situatie. Natuurlijk missen we dingen, maar dat zijn luxe-dingen. We hoeven niet thuis te werken, we zien onze collega’s.”

En wat is er voor jou persoonlijk veranderd?
“Ik mis het geouwehoer tijdens en na de training, dat wel. En een terrasje doen en winkelen. Dat laatste is ook erg onhandig als je voor een triatlon aan het trainen bent. De Decathlon en de zwembaden zijn dicht. Ik hoop in mei mijn eerste triatlon te doen in Haarlemmermeer, dan in september de halve. En als mijn lichaam dat overleeft, ik blessurevrij blijf en Johannes en ik trekken het, dan wil ik volgend jaar de Iron Man doen. Maar eerst zien hoe dit allemaal loopt dit jaar.”

Waar verheug je je op na corona?
“Ik kijk erg uit naar het moment dat we niet meer continu mondkapjes hoeven te dragen. En natuurlijk kijk ik ook uit naar de tijd na corona. Veel collega’s hebben veel stress, omdat ze bang zijn dat ze anderen besmetten. Ik heb mazzel, tijdens de tweede golf werkte ik op een unit waar iedereen gevaccineerd werd. Maar collega’s op de kinderafdeling zijn nog steeds niet gevaccineerd. Daarnaast heb ik corona gehad, dus ik ben veilig en kan nog naar mijn moeder die kwetsbaar is. Dat maakt dat ik die zorgen niet voel.”

Je hebt geen spijt van je carrièreswitch?
“Thanks God, nee. Anders had ik nu zonder baan gezeten. Het is een fantastisch beroep, en voor mij is de werk-privé balans erg fijn. Als mijn dienst erop zit en ik m’n ziekenhuisoutfit heb verwisseld voor eigen kleding, zit het er ook echt op. Want de zorg wordt dan door anderen overgenomen. Bij vorige banen was ik thuis ook nog altijd aan het werk. Ik neem mijn werk niet mee naar huis, ook al zijn er veel situaties die schrijnend zijn. Dingen kunnen me heel erg raken, maar dan is het ook fijn om toch wat te kunnen betekenen voor de zieken. Door mijn eigen ziekte-ervaring (borstkanker) weet ik dat de dood bij het leven hoort.”

Wat ga je als eerste doen als alles weer mag en kan?
“Heerlijk trainen op de club. En winkelen, want ik mis de sfeer van de stad. Maar ik heb ook wel zin om lekker met vrienden op terrasjes en op het strand te zitten. En straks dat mondkapje niet meer op hebben.”

Aan wie wil jij je vraag stellen, Mirjam?
“Ik ben heel benieuwd naar Barbara van Gessel. Ik mis haar lach. Als ik die hoor, doet me dat helemaal denken aan de HRR-gezelligheid, het is een vertrouwd geluid. Ik wil haar daarom ook een speciale vraag stellen. Wat voor vraag? We gaan het lezen in het interview met Barbara.

Helma van den Berg